Miłek wiosenny Adonis vernalis L. to jeden z najładniejszych gatunków wiosennych występujących na murawach. Jego cechą charakterystyczną są duże, lśniące, intenswynie żółte kwiaty umieszczone pojedynczo na szczytach łodyg. Liście podzielone na wąskie, nitkowate łatki zlokalizowane są na całej długości łodygi. Miłek wiosenny jest w Polsce rośliną rzadką, spotykany jest głównie w obrębie Wyżyn: Małopolskiej i Lubleskiej, ponadto spotyka się go w dolinach dolnej Wisły i Odry. Zasiedla miejsca suche i dobrze nasłonecznione, często na stromych zboczach, murawach i skrajach lasów, w miejscach eksponowanych głównie na południe i zachód. W korzystnych warunkach spotyka się populacje liczące setki a nawet tysiące osobników. Miłek wiosenny kwitnie wczesną wiosną, od początku kwietnia do maja a sporadycznie do połowy czerwca.
Na Wyżynie Miechowskiej podawany był jak dotąd z 14 stanowisk z czego 3 z pewnością można uznać już za historyczne a na 1 wymaga sprawdzenia. Populacje są zróżnicowane, liczą od kilku do kilkuset okazów. Dziś, korzystając z pięknej pogody zinwentaryzowałem 3 stanowiska położone blisko Miechowa, każda z obserwowanych populacji wydaje się być dobrze zachowana z licznymi pędami kwitnącymi i wegetatywnymi.

Pokrój i siedliska miłka wiosennego




Stanowiska miłka wiosennego na Wyżynie Miechowskiej